Blijf je zitten of ga je dansen?
Deze week kreeg ik weer een mooi voorbeeld in de schoot geworpen. Ik was aan het werk bij een late night talkshow en die sloot af met een optreden van een band met een heel dansbaar nummer. Het publiek werd door de zanger uitgenodigd om je vooral niet in te houden en lekker mee te dansen en springen. De presentator reageerde hier op door bij voorbaat al te zeggen dat hij zou blijven zitten. Het nummer begon, ging heerlijk los en…? Je raadt het al, iedereen bleef zitten.
Het voorbeeld geeft heel mooi weer wat de invloed is van de overtuiging van een ander waardoor heel veel mensen zich tegen laten houden om te gaan dansen. En dansen was hier heel letterlijk, maar staat natuurlijk ook symbool voor al die dingen die je eigenlijk graag zou willen doen, maar niet doet omdat, ja, waarom eigenlijk? Vaak vanwege een angst om afwijkend te zijn en er dan niet bij te horen, aangekeken te worden en in het ergste geval belachelijk gemaakt te worden.
Terwijl al dit soort gebeurtenissen beginnen met de angst van een ánder! In dit voorbeeld lijkt de presentator vanuit een angst gereageerd te hebben. Daar kunnen allerlei overtuigingen en gedachten achter zitten zoals bijvoorbeeld: “Nee, zeg, stel je voor, we gaan niet staan springen en dansen in een serieuze talkshow, dat kan toch echt niet. En ik ga dat zeker niet doen, ik heb hier een belangrijke rol en daar past dansen niet bij. Ik ben mijn carrière aan het opbouwen, ben begin dertig, straks ziet het er heel gek uit wat ik doe, nee, doe maar gewoon rustig, dan kan er niets fout gaan.”
Je hebt dan de keuze. Veel mensen kiezen voor veiligheid en volgen de ander die uitgesproken de toon zet. Zoals in dit voorbeeld volgen het publiek en de gasten aan de talkshow-tafel allemaal de presentator en blijven zitten. In veel dagelijkse keuzes doen we dit ook en volgen we ook angsten en overtuigingen die niet van onszelf zijn. Je ouders, hoe vrij die ook mogen zijn, en de maatschappij, houden er overtuigingen op na die jou ieder moment beïnvloeden. Zonder dat je je daar bewust van bent, doe je het ‘zoals het hoort’. Enerzijds is daar niet zoveel mis mee, anderzijds kan het zijn, als je je hier niet bewust van bent, dat je jezelf een deel van jouw leven ontneemt. Je ontzegt jezelf toegang tot delen die bij jou horen, je blijft zitten.
Ik noem dit gemiste kansen. In het voorbeeld is de gemiste kans een studio die helemaal uit zou zijn dak gegaan wat de talkshow een knallend en bruisend eind had gegeven. In ons dagelijks leven zijn het al die grote en kleine acties die we niet doen, maar waar we wel gelukkiger van worden. Ik heb lang niet altijd gedanst en doe dat nu wel. Ik heb mij vaak aan ongeschreven regels gehouden, omdat mij verteld was ‘dat het zo moest’ en je beter niet kon opvallen. Tegenwoordig schrijf ik blogs en zet deze online, ben ik zichtbaar voor anderen, terwijl me vroeger is verteld dat je maar beter een beetje op de achtergrond kon meebewegen. Ik beweeg nog steeds mee, maar nu op mijn eigen muziek.
Dit wens ik jou en iedereen toe. Laat al die ballast waar het hoort: niet bij jou. Meestal bij je voorouders, andere figuren uit je jeugd en collega’s of leidinggevenden. Stuur die beperkende overtuigingen terug en start met voluit leven: ga dansen!
Wil je hier hulp bij of eens over sparren wat er in jouw leven speelt? Met energiewerk komt er vaak al snel veel boven tafel wat je onbewust wel weet en voelt, maar waar je nu wellicht niet bij kunt. Als je niet wil blijven zitten is nu het moment om met nieuwsgierigheid naar jezelf te gaan kijken en ik help je daar graag bij!
